دلم گرفته از این قلبها که از چوب است/

از این زمانه که خوبی همیشه مصلوب است**" چه روزگار غریبی چه روزگار بدی "/

به حکم عقل دچاریم و عشق مغلوب است**چگونه شاد بمانم در این غروبی که . . ./

نگاهها همه مانند ابر مرطوب است**ستاره های صمیمی! در این فضای سیاه/

چقدر نور شما ، نور مطلوب است !**دلم گرفته از این دوزخی که تکراری است/

فقط کنار تو ای خوب ، زندگی خوب است

نوشته شده در یکشنبه 89/5/10 ساعت 10:43 صبح توسط فراموش شده| نظرات ( بدون )